Nicolaas was die seun van Nicolaas von Wielligh en Martha Maria Retief.
Uit hulle ma se sterfkennis van 1878:
Nicolaas en Elizabeth Jacoba Wentzel
Foto: (http://www.lavonn.net/id26.html)
Al in Jan van
Riebeeck se tyd het jagters reeds oor die Roodezandpas getrek en in die
omgewing van die huidige Tulbagh gejag, maar tot in 1699 het nog geen blankes
hulle daar gevestig nie. W.A. van der
Stel het in November 1699 ‘n verkenningstog na die binneland onderneem omdat
die koloniste gekla het dat hulle plase te na aan mekaar was. So 18 – 20 uur te perd uit die Kaap het hy ‘n
vrugbare valley tussen die Obikwaberge en die Witsenberge gesien. Die pragtige valley met sy vrugbare grond en
baie hout vir vele koloniste, noem hy die t
land van Waveren. Hier het hy sonder
versuim veeboere gevestig deur gratis weiregte aan hulle toe te ken. ‘n Korporaal en 6 soldate as beskerming het
saam die eerste boere in Julie 1700 gegaan toe hulle hul in Waveren gevestig
het. Nogtans moes elke boer snags
feitlik met die geweer in die hand slaap om hulle lewe en goed te beskerm. Omdat daar hierna ‘n vinnige vermeerdering
van veeboere was, is die leningsplaasstelsel in 1714 in die lewe geroep. Hiervolgens was weiregte nie meer gratis nie,
maar was ‘n jaarlikse huur van 24 riksdaalders betaal. Die grootte van die plaas was beperk tot
ongeveer 3000 morg. (Espost, V.A.: Riebeek-Kasteel. 30 Augustus 1988)
Die pragtige vrugbare en waterryke
Tulbaghvallei lê soos ‘n perdeskoen omring deur hoe bergreekse. Slegs na die suide na die Breëriviervallei is
dit oop en maklik toeganklik. Dit was
destyds vir die mense in die gebied nie so maklik om op Roodezand (Tulbagh) te
kom nie. Hulle moes eers suidwaarts
langs die Olifantsrivierbergreeks reis om onder om die suidepunt van die
bergreeks te kom en dan moes hulle oor die moeilik begaanbare Oudekloofpas oor
die steil Roodezandberge gaan om Roodezand (Tulbagh) te bereik. Laterjare het die mense die Nuwekloofpas
langs die Kleinbergrivier gebruik wat ook maar ‘n moelik begaanbare pas was en
daarby was dit ook ‘n groot draai om by Tulbagh te kom. Die Witsenbergpas was ook ’n baie gevaarlike
en moeilike begaanbare pas. Dit het
groot opofferinge van hulle geverg en daarby was die lang reise na Tulbagh ook
nie sonder gevare nie. Wilde diere was
volop en daar moes gedurig teen die rooftogte van Boesmans gewaak word. Die ligte ossewaens was ook nie bestand teen
die ruwe en ongemaakte paaie nie.
Gedurende die reënseisoene was die riviere en spruie in vloed en moeilik
begaanbaar. Die reise is dus slegs
onderneem wanneer dit absoluut noodsaaklik was om die kerk op Tulbagh te
besoek, veral om kinders te laat doop. (http://www.vorster.net/wiki/index.php?title=Historical_overview) Nicolaas en Elizabeth Jacoba Wentzel se
eerste drie kinders is op Tulbagh gedoop.
Die volgende drie is in Piketberg gedoop. Die familie moes tussen 1882 en 1897 na
Boksburg verhuis het, aangesien hulle seun Philippus Albertus in 1897 in
Boksburg gebore is.
Voor 1860 het Boksburg en sy onmiddellike omgewing, hoofsaaklik uit die hoëveld plase genaamd, Leeuwpoort, Klippoortje, Klipfontein en Driefontein bestaan.
Nicolaas het op
die plaas Driefontein naby Boksburg in die distrik Heidelberg gaan woon. Die grond was deur die Mynkommissaris aan JCI
(Johannesburg Consolidated Investment) toegeken en hulle het die grond aan die
von Wiellighs verhuur. Die von Wiellighs se bure was
die Wentzels van die plaas Driefontein. Nicolaas was met hulle dogter, Elizabeth Jacoba Wentzel, die dogter van Christiaan
Lodewicus Wentzel getroud.
Foto: (http://www.lavonn.net/id26.html)
Agter v.l.n.r.: Benjamin; Christiaan Lodewicus Wentzel; Pieter Gerhardus; Pieter Retief;
Philippus Albertus;
Voor v.l.n.r.: Elizabeth Jacoba; Martha Maria Retief; Maria Christina Johanna.
Prisoners of War
| Surname | VON WIELLIGH |
| Name | NICHOLAS |
| Age | 49 |
| Address | DRIEFONTEIN |
| District | BOKSBURG |
| Where Captured | BOSMANSKRANTZ |
| When Captured | 1902/01/24 |
| Camp | Onbekend |
| Country | Onbekend |
| Ship (To) | Onbekend |
| Ship (Back) | |
| Number | 28643 |
| Ref ID | 27718 |
